Στο ιστορικό χωριό Σανταμέρι Αχαΐας, σε απόσταση 30 χιλιομέτρων από την Πάτρα και σε υψόμετρο 600 μέτρων βρίσκεται το παραδοσιακό οινοποιείο μας SANT’OR, πλαισιωμένο από ιδιόκτητους βιολογικούς αμπελώνες.

Οι αμπελώνες αυτοί απλώνονται σε έκταση 40 στρεμμάτων, σε ένα ιδιαίτερο μικροκλίμα και αποτελούνται από τις ελληνικές ποικιλίες Ροδίτη, Αγιωργίτικο και τη μοναδική τοπική αρωματική ποικιλία Σανταμεριάνα, που αναβιώνεται μόνο στο οινοποιείο μας.

Τα κρασιά μας, από αμπελώνες μόνο βιολογικής καλλιέργειας, παράγονται με σύγχρονο εξοπλισμό ετήσιας δυναμικότατος 70 τόνων και αποθηκεύονται στο κελάρι σε γαλλικά δρύινα βαρέλια, χωρητικότητας 225 λίτρων.

Ο επισκέπτης μπορεί να τα δοκιμάσει τόσο στον εξωτερικό χώρο γευσιγνωσίας με θέα τους αμπελώνες, όσο και στον εσωτερικό που είναι κατάλληλα διαμορφωμένος. Το οινοποιείο μας είναι επισκέψιμο στο χώρο τον εγκαταστάσεων κατόπιν ραντεβού.

Η παραδοσιακή - οικογενειακή επιχείρηση "SANT' OR" βρίσκεται στους πρόποδες του όρους ΣΚΟΛΙΣ (ΣΑΝΤΑΜΕΡΙΑΝΙΚΟ ΒΟΥΝΟ) πάνω στο οποίο δεσπόζουν τα ερείπια του κάστρου Σαίντ Ορ που έχτισαν Φράγκοι - Φλαμανδοί το 1273, όπου και το ομώνυμο χωριό Σανταμέρι.

Σύμφωνα με την παράδοση λέγεται ότι εδώ πέθανε η γυναίκα του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου του τελευταίου Αυτοκράτορα του Βυζαντίου. Σήμερα σώζονται ερείπια από τα τείχη, τον πύργο, εκκλησίες και άλλα κτίσματα, αλλά και υπόλοιπα ερειπωμένου μεταβυζαντινού ναού με την ονομασία "της Παναγίας ο λάκκος".

Ο Όμηρος το αναφέρει ως "ωλενίην πέτρη" και το όνομα Σανταμέρι προέρχεται από των Γάλλο φρούραρχο επί Φραγκοκρατίας Νικόλα-Ντε Σαιντομέρ. Κατά την μυθολογία ο Ηρακλής είχε μεταφέρει το κομμάτι αυτό του βουνού από των Ερύμανθο.

Βασικό χαρακτηριστικό της περιοχής αυτής από τη μεταπολεμική περίοδο είναι η αμπελοκαλλιέργεια. Οι αμπελώνες αυτοί φυλάσσονταν νύχτα – μέρα από το "δραγάτη", ο οποίος από το παρατηρητήριό του που το είχε κάπου ψηλά επόπτευε όλη την περιοχή.

Η κυρίαρχη ποικιλία σταφυλιού της περιοχής λεγόταν Σανταμεριάνα. Πρόκειται για ένα σταφύλι λευκό, στρογγυλόρρογο, με λεπτή φλούδα και ένα ελαφρύ και ευγενικό άρωμα, το οποίο παρήγαγε ένα αρκετά αρωματικό κρασί. Όμως την εποχή εκείνη η δουλειά στα αμπέλια ήταν κουραστική και με λίγο κέρδος και ο κόσμος αναγκάστηκε να την εγκαταλείψει και να στραφεί σε άλλες καλλιέργειες. Επίσης, πολλοί νέοι από την εποχή του '60 κατέβηκαν στις πόλεις για καλύτερες συνθήκες διαβίωσης και εργασίας. Αυτοί ήταν οι δύο λόγοι που οδήγησαν στην εγκατάλειψη της αμπελοκαλλιέργειας στην περιοχή και ιδιαίτερα της ποικιλίας Σανταμεριάνας.

Έχοντας μέσα μου μεράκι και αγάπη για τη φύση, αποφάσισα να ασχοληθώ συστηματικά με την αμπελοκαλλιέργεια με βιολογικό τρόπο. Σε μια μεριά από τα 40 στρέμματα βιολογικού ιδιόκτητου αμπελώνα Ροδίτη – Αγιωργίτικο – Μαυροδάφνη που είχε ο παππούς, ο πατέρας μου, και τώρα εγώ υπήρχαν γύρω στα 10 κλήματα στην άκρη του χωραφιού. Από μικρός θυμάμαι τον πατέρα μου να μου δείχνει τα 10 κλήματα και να μου λέει "αυτό το αμπέλι λέγεται Σανταμεριάνα και κάνει ένα κρασί υπέροχο".

15 χρόνια μετά, συνειδητοποίησα πως όφειλα να διαφυλάξω και να αναπαράγω αυτόν τον πλούτο της πατρώας μου γης, και αποφάσισα να αναβιώσω την ποικιλία. Έτσι, τα 10 αυτά κλήματα δώσανε νέα ζωή σε 4000 ρίζες που απλώνονται σε 13 στρέμματα Σανταμεριάνικου εδάφους.

Βλέποντας σήμερα την έκταση με τα κλήματα, νιώθω ότι έχω επιστρέψει στη γη των προγόνων μου ένα μέρος από τη δική της δημιουργία. Σας παραδίδω αυτό το κρασί με την ελπίδα να νιώσετε ότι γεύεστε ένα μικρό τμήμα της απέραντης σοφίας της φύσης και της ιστορίας του τόπου μου.